“Vaak vinden mijn cliënten het fijn om nog even voor school af te spreken. Door het tijdsverschil kan ik extra flexibel werken. Ik zit meestal al om 8 uur Nederlandse tijd met een cliënt in gesprek, terwijl de poli op locatie dan bijvoorbeeld nog niet open is.”

“Vier jaar geleden is de werkwijze van de ggz-teams veranderd. Welk vastgoed past bij die nieuwe werkwijze? Welke aanpassingen moeten we doen? Zo kijk ik naar deze ontwikkeling in de organisatie.”

De telefoon horen rinkelen, terwijl er niemand belt. Het gevoel hebben dat er iemand bij je in de buurt is zonder dat je iemand ziet. “Bijna iedereen heeft bijzondere ervaringen”, vertelt Helen“De vraag is hoe je daar mee omgaat, welke betekenis je daar aan geeft en of je er last van hebt. In het project Vroegdetectie gaat alle aandacht daar naar uit.”

“Als ik met meneer A. naar de markt ga om een harinkje te kopen is hij ontzettend blij en word ik uitvoerig bedankt. Daar zit het hem in voor deze mensen. Mijn dag is dan alweer helemaal goed. De volgende dag kan ik de wind van voren van hem krijgen, omdat ik niet doe wat hij graag wil. Hij is dan al vergeten wat we de dag ervoor hebben gedaan. Daar moet je mee om kunnen gaan”.

“In mijn rol als ggz-arts moet ik ook culturele verschillen overbruggen. Bijvoorbeeld in de communicatie met de cliënt. In Afghanistan is een arts zeer bepalend. De patiënt heeft nauwelijks inspraak en verwacht dat de arts hem iets opdraagt. In Nederland is dat gelukkig totaal anders, je werkt meer samen met de cliënt. Cliënten hebben eigen ideeën en inbreng.”