Zorgstandaard acute psychiatrie versterkt (samenwerking in) de crisiszorg
woensdag 15 oktober 2025 08:15 uur
GGZ NHN is altijd in de buurt voor mensen in een acute psychiatrische crisis. Samen met onze ketenpartners, zoals huisartsen, ziekenhuizen en de politie. Daar blijven we onze zorg en samenwerking voor verbeteren.
Zo hebben we de afgelopen jaren intensief samengewerkt aan een succesvolle toepassing van de Zorgstandaard Acute Psychiatrie. De implementatiefase is nu afgerond! Dat betekent veel voor de crisiszorg, vertellen directeur Tom Stobbe en teamleider Maaike van der Hert.
Het doel van de standaard is dat je overal kunt rekenen op snelle en goede crisiszorg. Mensen krijgen sneller de juiste hulp, de samenwerking tussen de ggz en andere hulpverleners is versterkt, meldingen worden beter geregistreerd en de zorg wordt constant geëvalueerd. Directeur Tom Stobbe is sinds zijn eerste werkdag bij GGZ NHN in 2019 betrokken bij de implementatie: “Er ging al veel werk aan vooraf. We hebben heel vroeg gekeken naar hoe we vanuit onze visie kunnen meeschrijven aan de zorgstandaard, waardoor we deze goed konden toepassen. Het was meteen duidelijk waar we samen met onze ketenpartners moesten komen en wat ons als GGZ NHN te doen stond.”
24/7 een triagist
Een belangrijk onderdeel van de standaard is het crisismeldpunt dat 24/7 bereikbaar is voor verwijzers, zoals huisartsen en de politie. Tom: ”Dat werkte eerst alleen buiten kantoortijden. Tussen 09.00 en 17.00 uur namen behandelaren zelf meldingen aan. Sommigen van hen betwijfelden of dit uit handen geven wel een goed idee was. Maar omdat het meldpunt al zo goed werkte, was ik ervan overtuigd dat het overdag ook goed gaat. Dat bleek ook! En de behandelaren ervaren het meldpunt júíst als een grote toegevoegde waarde in hun werk. Ze worden namelijk veel minder gestoord tijdens de crisisbeoordelingen.”
Waardevolle inzichten
Tegelijkertijd werd er volop overlegd met de ketenpartners. Op basis van vergelijkbare data onderzochten ze hoe de samenwerking eruitzag en versterkt kon worden. Tom: “Doordat we met voorgeschreven aanrijtijden zijn gaan werken, kunnen we goed aantonen dat we op tijd aanwezig zijn om een crisisbeoordeling te doen. Ook is het heel waardevol dat we inzicht hebben in de verwijzers. In negen van de tien gevallen zijn dat de huisartsen. Bijna tien procent van de acute meldingen lopen via de politie. En slechts één procent van de ambulanceritten worden gemaakt voor mensen in een acute crisis.
We keken naar waar we elkaar echt tegenkomen, en hoe we dan het beste kunnen samenwerken. Juist doordat het ambulancepersoneel niet vaak betrokken is, kunnen deze situaties lastig voor hen zijn. Daarom keken we hoe we kunnen inspelen op hun behoeften.
Uit onze gesprekken kwamen onder andere politie- en ggz-trainingen en stages voor ambulancepersoneel bij de crisisdienst. Die leveren herkenning en waardering voor elkaars werk op, en het is makkelijker schakelen als je elkaar belt.
Ook startten we na gesprekken met huisartsen het Digiteam dat buiten kantoortijden bereikbaar is voor ingeschreven cliënten in crisis en naasten. Ze hoeven dus niet naar een huisartsenpost voor een verwijzing.
Blijven verbeteren
Dat de zorgstandaard succesvol wordt toegepast, maakt ontwikkelen niet minder belangrijk. Als ggz-instelling én als ketenpartners. Door resultaten te analyseren en regelmatig te evalueren, leren we samen elke dag hoe het beter kan. Tom: “We maken elk jaar, op basis van analyses en evaluaties, samen een regioplan. Daarnaast kijken we altijd naar wat we snel kunnen verbeteren. We spraken met de ketenpartners af dat we het meteen delen als iets niet goed gaat, dan kijken we samen wat we beter konden doen. En ook op landelijk niveau staven we de data om daar samen van te leren.”
De zorgstandaard in de praktijk
Maaike van der Hert groeide van verpleegkundige tot teamleider van de crisisdienst tijdens de implementatie van de zorgstandaard, en ziet hoe deze meegroeit met de praktijk.
“Elke stap in mijn loopbaan bracht nieuwe verantwoordelijkheden en nieuwe perspectieven. Maar wat altijd bleef, is de behoefte aan houvast. Aan kwaliteit en richting. En daarin is de zorgstandaard voor mij een onmisbare gids geworden.
Als beginnend verpleegkundige zocht ik naar duidelijkheid: wat is goede zorg, hoe doe je recht aan de cliënt, hoe werk je samen met collega’s? De zorgstandaard bood toen al een fundament waarop ik kon bouwen. Later, als sociaalpsychiatrisch verpleegkundige bij de crisisdienst, kwam ik in een wereld waar geen dag hetzelfde is. Psychische kwetsbaarheid is grillig, en goede zorg vraagt om maatwerk én samenwerking. Juist dan is het fijn om terug te kunnen vallen op een gedeelde taal en visie.
Nu, als teamleider van een crisisdienst, zie ik pas echt hoe belangrijk het is dat we allemaal op één lijn zitten. In de hectiek van een crisis telt elke seconde. En dan wil je zeker weten dat de zorg die je biedt, niet alleen snel is, maar ook passend en professioneel. De zorgstandaard helpt mij als leidinggevende om het team daarin te ondersteunen. Het is geen keurslijf, maar een leidraad waarop we kunnen reflecteren.
Wat ik mooi vind, is dat het niet alleen gaat over protocollen of richtlijnen, maar over mensen. Over wat goede zorg betekent in de praktijk, en hoe we dat samen kunnen waarmaken. De zorgstandaard is altijd met mij meegegroeid. En ik geloof dat dát precies is wat goede standaarden doen: ze bewegen mee met de praktijk, zonder hun kracht te verliezen. Ze zijn de rode draad in een vak dat voortdurend in beweging is.”
