Het verhaal van Renata (GGZ-verpleegkundige)

“Op mijn 44e weer naar school gaan, dat was wel spannend. Kan ik dat nog? En weer onderaan beginnen, daar zag ik ook wel tegenop. Maar er is hier amper hiërarchie. Ik ben zo blij dat ik het gedaan heb, het is de beste stap die ik had kunnen nemen.”

Renata Vacca was al 20 jaar werkzaam in de thuiszorg als wijkziekenverzorgende toen zij dacht: misschien moet ik wat meer mijn hoofd gaan gebruiken in plaats van mijn handen, want ik word er niet jonger op.

Op haar 44e solliciteerde ze bij GGZ NHN voor de opleiding tot ggz-verpleegkundige. Een spannende stap: “Op die leeftijd weer naar school gaan: kan ik dat nog? En weer onderaan beginnen, daar zag ik ook wel tegenop. Maar er is hier amper hiërarchie. Ik ben zo blij dat ik het gedaan heb, het is de beste stap die ik had kunnen nemen. Overigens was ik in mijn klas niet eens de oudste, hoor.”

Vliegen

De verkorte opleiding duurde bij mij toen drie jaar, waarin studenten drie keer een jaar op een afdeling werken. Met een dienstverband van 32 uur, waarvan ze één dag per week naar school gaan. Een jaar op een afdeling bij een andere organisatie is ook mogelijk, bijvoorbeeld een ziekenhuis. Renata werkte het eerste jaar op de kliniek voor acute opname. “Ze hebben me daar echt laten vliegen, het was zó leuk! Ik kon de theorie direct in de praktijk toepassen, want mijn werk liep heel erg synchroon met wat ik tegelijkertijd op school leerde.”

Goeie combi

“Het tweede jaar liep minder lekker. Toen merkte ik: we hebben een topwerkgever. GGZ NHN doet moeite voor zijn medewerkers. Ze trokken niet aan me door te vragen wanneer ik weer aan het werk zou gaan. Ze zeiden: we hebben je liever drie weken langer ziek, en dat je er daarna weer bent. Dat vond ik zo bijzonder. Het derde jaar werd ik bij de forensische afdeling ingedeeld. Toen dacht ik wel even: oei, waar ga ik terechtkomen? Zelf ben ik niet zo gebekt, ik kan wel eens dichtslaan. Maar wat bleek? De forensische afdeling en ik, dat is gewoon een goeie combi. Mijn contract liep tot het einde van mijn opleiding. Er was hier toen plek, maar ik moest wel gewoon solliciteren.”

Een plek geven

“Ik ben nu niet meer zo met het lijf bezig als in mijn oude baan, maar het is wel heel fijn dat ik somatisch goed onderlegd ben. Ik let er erg op. Dan zie ik: Pietje heeft wel een érg dik oog. Dat is wel mijn meerwaarde. Ik pak die lichamelijke klachten soms wat sneller op dan mijn collega’s. Maar van hun leer ik verder alles, haha! Ik mag ze alles vragen, en ze geven me tips. Elke dag gebeuren er weer andere dingen, en het is zo leuk om daar van te leren.

Ik lever nog steeds zorg, maar op een andere manier. Voelt iemand zich niet okee, dan vraag ik: wat helpt jou, hoe heb je dat eerder opgelost? Ieder mens heeft een eigen verhaal. Net als iedereen hebben ook onze cliënten een eigen verhaal. Er zijn dingen gebeurd, en je probeert ze weer een plek te geven. Daar is hier ruimte voor. Sterker nog: daarvoor ben ik hier. Dat is toch wat anders dan altijd maar moeten rennen omdat de volgende zit te wachten. En dat justitiële dat er hier bij zit, vind ik super interessant.”

Go with the flow

“De afwisseling is het leukste. Op welke unit je staat, met welke collega’s je werkt, hoe je cliënten erin zitten. Of het lekker met ze gaat. Het is altijd een vraagteken wat de dag brengt. Het is altijd go with the flow.”