Het verhaal van Wesley (manager forensische zorg)

Wesley Worm bundelt zijn ervaring in het gevangeniswezen en de ggz. In mei 2025 begon hij als manager van de forensische klinieken van GGZ NHN. 

“Het valt me op met hoeveel trots mensen hier spreken over hun werk. Daar hoor je de herstelgerichte gedachte veel in terug, dat de wensen en mogelijkheden van de cliënt voorop staan. Die visie past bij me, en dat komt ook terug in het contact met of de werving van collega’s. Sollicitatiegesprekken voer ik bijvoorbeeld niet vanuit mijn eigen beleving, ik stap liever in die van de ander. Sluit die aan op hoe wij werken? Ik stimuleer mensen graag om te reflecteren op hun talenten en uitdagingen. Als ze dat kunnen, staan ze vaak ook open voor ontwikkeling.” 

Je bent je label of delict niet 

“Herstelgericht werken heb ik eerder in mijn carrière, bij een ggz-instelling, omarmd. Een onderbreking van 18 jaar in het gevangeniswezen, waar ik eigenlijk ook al vanuit dit perspectief naar mensen keek. Ik dacht toen altijd al: je bent geen gedetineerde, je zit nu gedetineerd. 

Ik was 21 toen ik startte als beveiliger. Ik draaide voornamelijk avond- en nachtdiensten, als de celdeuren dicht waren, en kreeg maar weinig mee. Daarom wilde ik al snel doorgroeien naar penitentiair inrichtingsmedewerker. Toen ik ontdekte hoe het contact met de mensen eruitzag, was ik er meteen van overtuigd dat er andere manieren zouden zijn om met gedetineerden in gesprek te gaan, met betere uitkomsten in hun resocialisatieproces. En ik riep daarom weleens gekscherend: “Ik word directeur.’’ Want in die rol kun je iets veranderen. Maar dat lag niet binnen mijn invloedssfeer.  

Ondertussen volgde ik de hbo-opleiding ‘Social work’. Kort nadat ik mijn diploma had behaald, werd ik persoonlijk begeleider bij een ggz-instelling en groeide ik uiteindelijk door tot teamcoach. Daar ontdekte ik hoeveel ik had geleerd in de gevangenis. Om stevig in mijn schoenen te staan, lastige gesprekken op een laagdrempelige manier aan te gaan en concrete afspraken te maken. Ook in de zorg is het soms nodig dat je de regie pakt en assertief bent, bijvoorbeeld als cliënten in crisis zijn en niet voor zichzelf kunnen opkomen. Daar kon ik de zorgprofessionals dan weer bij helpen.” 

Forensische scherpte en herstelgericht 

Toen de instelling in reorganisatie ging, keerde Wesley weer terug naar het gevangeniswezen. Dit keer voor de rol van afdelingshoofd: “Ik wilde graag meenemen wat ik in de zorg had geleerd. Maar ik wist dat als er over een paar jaar een passende managementfunctie in de zorg zou komen, ik daarvoor wilde gaan. En in mei was het zover! 

Voor mij komen bij GGZ NHN twee werelden mooi samen. De forensische scherpte en veiligheid én herstel. Herstel staat hier echt voorop. Ik hoor collega’s hetzelfde doen als dat ik wil doen, namelijk denken vanuit het perspectief van de cliënt. Zonder aan onze maatschappelijke taak voorbij te gaan. Wat ons drijft is de samenleving veiliger maken en voorkomen dat iemand in oud (delict)gedrag vervalt. Veiligheid is een randvoorwaarde.

Altijd in de buurt voor collega’s 

Vroeger droomde ik ervan om dit te faciliteren als gevangenisdirecteur, nu kan ik dat vanuit mijn rol als manager bij GGZ NHN doen. Wat ik de cliënten toe wens, gun ik ook de medewerkers. Ook in het contact met hen wil ik diezelfde gelijkwaardigheid nastreven, ze coachen en luisteren naar hun feedback. Ik ben er voor collega’s, zodat zij er voor de cliënten kunnen zijn. 

Ik vind vertrouwen heel belangrijk. Als iemand iets doet, ga ik ervanuit dat diegene erover nagedacht heeft. Of het nou goed of slecht uitpakt. Ik vertrouw erop dat iemand goede intenties heeft, zolang we in gesprek kunnen over hoe het gaat en wat beter kan. Een belangrijke basis voor de samenwerking en ontwikkeling. Als dat goed gaat onder collega’s, gaat dat ook goed richting cliënten.” 

Samenwerken  

“Ik zou het heel mooi vinden als in het hele forensische cluster van GGZ NHN een samenwerking ontstaat die vanzelfsprekend is. Dat iedereen zich verbonden voelt met een groter geheel dan z’n locatie, en elkaars krachten en uitdagingen kent. De teamleiders van de forensische afdelingen, woonvormen en ambulante teams spreken elkaar nu wekelijks. En de collega’s en cliënten van onze twee forensische klinieken komen straks samen in één modern pand. Dat vraagt om een nieuwe samenwerking, en ik vind het leuk om daaraan mee te bouwen.  

Ik ben onder de indruk van hoe vooruitstrevend de forensische psychiatrie hier is. Ik weet dat ik goed op structuur en overzicht ga en hoop dat ik dat kan laten zien. Maar ik zou graag willen dat collega’s zich betrokken voelen bij ontwikkelingen en beslissingen en zelf ook met ideeën komen. Je ziet hier dat de directie richting geeft, maar iedereen actief is in de ontwikkeling van de zorg. Dat heb ik nog niet zo vaak meegemaakt. Ik hoop dat ik daar ook van kan leren!”