Het verhaal van Leen (stagiaire HIC)

Leen Pype komt uit Mesen, de kleinste stad van België vlakbij de Franse grens. Ze loopt stage bij de high intensive care (HIC) in Schagen. Ze is als een vis in het water bij het team. “Eindelijk kan ik volgens mijn waarden zorg verlenen”, zegt ze vol overtuiging.

Leen is vierdejaarsstudent aan de bacheloropleiding Verpleegkunde in Kortrijk en haar stage is bedoeld om werkervaring op te doen. “Alle verpleegkundige handelingen heb ik inmiddels op school geleerd en daarom draai ik volop mee in de dagelijkse werkzaamheden, vertelt Leen. Ik ben volwaardig lid van het team en ik krijg de kans om op mijn eigen manier zorg te verlenen, met mensen in contact te komen en hen te bieden wat nodig is. Daarin zijn mijn werkbegeleiders ook mijn klankbord”.

Eigen kleur

“In Nederland krijg ik meer vrijheid om te ontdekken wat mijn eigen ‘kleur’ is. In België liep er op de werkvloer altijd een ervaren verpleegkundige mee, die aanwijzingen gaf en corrigeerde. Dat werkte voor mij niet altijd fijn. Het doet me veel goed dat de Nederlandse aanpak zo goed bij me blijkt te passen”.

Cliëntgericht

Als voorbeeld vertelt Leen over haar ervaring met een cliënt. “Ik heb deze persoon zelf begeleid en ervoor gezorgd dat hij/zij zich weer rustiger ging voelen. Tijdens de opname was ik nauw betrokken bij de behandeling. Volgende week zit ik bij het zorgafstemmingsgesprek (ZAG), met het team, de cliënt en familie. Ik vind het heel erg leuk dat ik dit hele traject heb kunnen meemaken."

“Niet praten over, maar praten mét”, dat is het credo van het team in Schagen en volgens mij van heel GGZ Noord-Holland-Noord. Dat is ook anders dan in België, waar een team nog veelal in overleg gaat over een cliënt, zonder dat die daarbij aanwezig is. Ik ben blij dat ik deze aanpak in de praktijk mag ervaren."

Minder dwang en drang

Wat ze absoluut niet mist, is het gebruik van Zweedse banden bij cliënten met onrustig gedrag. Op de HIC in Schagen werken medewerkers zo min mogelijk met de band. “Ik zie dat medewerkers in contact proberen te blijven met de cliënt, dat ze zoeken naar nabijheid in plaats van isolatie. Dat vind ik een mooi voorbeeld van hoe het anders kan. Je bespaart de cliënt veel trauma door dwang en drang te voorkomen. Helaas heb ik bij andere stages in België gezien dat cliënten met veel verzet toch gedwongen werden om gefixeerd op bed te liggen. Dat gaat tegen mijn persoonlijke waarden in en ik vind het moeilijk om er aan mee te werken”.

Nederland

Het leven in Noord-Holland bevalt Leen goed. Ze woont in een dorpje in de buurt van Schagen en neemt de tijd om Nederland te verkennen. Zo heeft ze in haar 1e maand al geproefd van het stadsleven in Rotterdam, Amsterdam en Alkmaar. Niettemin vinden de collega’s haar een harde werker. “Ze vinden wel dat ik veel uren maak”, licht Leen toe. Dat heb ik ook uit België meegenomen, dat je altijd klaar moet staan voor de cliënt. Gelukkig leer ik hier ook dat het goed is om na een heftig gesprek de tijd te nemen om even tot rust te komen.”

De komende 6 weken zet ze zich nog volop in voor de cliënten in Schagen. Stiekem droomt ze al verder over de lange termijn. “Ik zie mij hier best terugkomen na mijn studie”.